Pompoensoep

Ooit, lang, lang, lang geleden, vond ik het maar veel gedoe..... zo'n pompoen. Daar moest je dan helemaal speciaal voor naar de groenteboer of een natuurvoedingswinkel. Allebei winkels die niet in mijn automatische piloot-winkelrondje zaten. Toen. De groenteboer en ik zullen waarschijnlijk nooit echt maatjes worden maar de natuurvoedingswinkel (of biologische supermarkt) heeft al een jaar of wat een onwrikbaar plekje in mijn winkelassortiment.

Maar toen.... ooit, lang, lang, lang geleden.......was ik een beetje bang van pompoen. Tot ik ze bij mijn Turkse buurman (die zat wel in m'n winkelrondje) zag en er maar eens eentje mee naar huis nam. Wat een geklooi om die schil eraf te krijgen. Da's het betere spierballen werk. Maar daarna heb je dan ook wel iets waar je alle kanten mee uit kunt. Taarten, soepen, stoofpotjes, salades. Heel veelzijdig die pompoen. Ik zou niet eens meer weten wat ik er die eerste keer van gebrouwen heb.

Vanaf dat moment kwam hij vaker op tafel in Huize Lenavanka. En werd ik steeds handiger in het ontdoen van die schil. Nog beter, kwam ik erachter dat bij verse pompoenen dat schillen vaak helemaal niet nodig is. Al maakte ik er ooit wel muffins mee, een pompoentaart staat nog steeds op mijn te-proberen-lijstje. Maar soep, daar draai ik mijn hand niet meer voor om. Het is zelfs zo dat ik 2 pompoensoeprecepten heb die ik zo op de automatische piloot in elkaar weet te flansen.

En eentje daarvan zette ik mijn vader dus voor toen hij een week of wat geleden kwam eten voor we naar een concert van Ruben Hein gingen. Ik had hem gewaarschuwd dat ik niet op m'n best was en dat hij niets uitgebreids hoefte te verwachten.
Dus hij kwam in de verwachting van een pizza of zoiets, maar kreeg: pompoensoep met zalmtaart en salade. Oh, en een zelfgebakken toetje, met koffie, natuurlijk.

Dat geldt als 'niet al te uitgebreid', hier in Huize Lenavanka. Een beetje food-snobistisch, maar 'puh' daar voelen wij ons prettig bij. Natuurlijk hebben we ook pizzadagen, maar dat zijn dagen waarop we echt te lui zijn om te koken of waarop een concertje er zowieso al niet in zit. Dat zijn niet de 'mindere dagen' maar de baaldagen, die laatste variant van onze pizzadagen.

Annyhoedel, pompoensoep dus. Lekker, voedzaam en goed geschikt om wat frustraties op bot te vieren.

Pompoensoep met rozemarijn en port:

• 1 kleine pompoen, in stukken gehakt (schillen alleen nodig aan het einde van de winter)
• 2 grote aardapelen, geschild en in stukken gehakt
• 2 wortelen, in stukken gehakt (schillen alleen nodig bij niet-biologische wortelen)
• 1 ui, gepeld en in fijne stukken gesneden
• ½ stengel bleekselderij, in fijne stukken gesneden
• 2 teentjes knoflook, gepeld en fijngehakt
• 1 klein handje gerookte spekblokjes
• 1 steeltje verse rozemarijn, naaldjes fijngehakt (of anders ongeveer 1 ½ theelepel gedroogde)
• 1 bouillonblokje ('t is een automatische piloot-recept!)
• ½ wijnglas rode port
• zout en peper naar smaak
• Olijfolie (de gewone om mee te koken)

Verwarm de olijfolie op een middelmatige vuur in een grote pan. Voeg de ui en bleekslelderij toe en laat enige minuten pruttelen tot de ui glazig is. Voeg de spekjes en de knoflook toe en laat nog een minuut of wat pruttelen.

Voeg de pompoen, aardappelen en wortel toe en roer alles goed door elkaar. Voeg daarna de bouillon toe (ik kook water en gooi dat met het blokje apart in de pan), de rozemarijn en de port. Laat alles zo'n 20 minuten koken tot de groenten gaar zijn.

Als de groenten gaar zijn, pureer de soep met een staafmixer en breng op smaak met zout en peper.

Mocht je het in huis hebben, doe bij het opscheppen een lepeltje creme fraiche in iedere kom.