vrijdag 25 november 2011

Zwaaien naar mijn vader


Terwijl de bus staat te wachten bij een stoplicht, staar ik wat voor me uit. Diep in gedachten verzonken. Naast de bus staat een donkergrijze auto met een oudere man achter het stuur. Langzaam neem ik deze details in mij op. De man leunt met zijn hoofd op zijn hand waardoor ik zijn gezicht niet goed kan zien. Boven zijn hand steekt een bril uit met daarboven een zwart/grijzende, kalende korte coupe. Meer details dringen zich aan mij op. De man heeft een lichtgetinte huid, een bruine winterjas aan en een gefronste uitdrukking. De auto een stationwagon en heeft metallic lak.

Verhip, dat is mijn vader, schiet er door mijn hoofd. En enthousiast zwaai ik naar hem, net voor het licht op groen springt. De man legt zijn hand terug op het stuur en dan zie ik een onbekende. Een onbekende die me geïrriteerd aanstaart. En ik lach...........

Blij dat ik naar mijn vader gezwaaid heb. En een beetje meewarig vanwege die meneer die het niet kan waarderen dat een jonge vrouw spontaan naar hem zwaait. Of vond hij het gewoon jammer om te weten dat het niet voor hem bedoeld was???

Geen opmerkingen:

Een reactie posten