woensdag 2 november 2011

Interne conflicten


't Is raar maar zo werk ik nou eenmaal. Ooit, ergens in een ver verleden, verloren gegaan in de mist des tijds, heb ik mijzelf/is mij aangeleerd om mijzelf geen leuke dingen te gunnen. Zoals gezegd, hoe en waarom dat zo is: geen idee. 't Is niet alsof ik ouders heb die er bizarre denkbeelden op na houden of dat ik geen liefde heb gekregen toen ik klein was. Integendeel.

En nog vervelender is, dat nu ik daar eigenlijk best wel een beetje klaar mee ben, dat mijzelf geen leuke dingen gunnen; het niet is alsof ik dat aangeleerde gewoon even van me af kan zetten. Hoe graag ik dat ook zou willen. Maar op mijn weg naar een leuker en liefdevoller leven kom ik allemaal interne obstakels tegen.

Zo krijg ik knallende koppijn als ik probeer te ontspannen. Kan ik 20.000 redenen verzinnen waarom ik toch echt geen tijd heb om iets voor mijzelf te doen en voelde ik van de week weerstand om naar edelsmeden te gaan. En dat is toch wel het toppunt! Weerstand om iets te gaan doen wat ik leuk vind, waarvan ik na jaren eindelijk durf te zeggen dat ik het zo leuk vind en het vervolgens ook nog eens durf te doen. 't Is raar, maar zo werk ik blijkbaar nog steeds.

Een van de manieren die ik probeer om daarmee om te leren gaan is 'mindfulness'. Sinds een week ben ik bezig met een training onder begeleiding van een psycholoog (vanwege die interne obstakels). Er waren ook nog al wat externe obstakels voor ik aan die training kon deelnemen maar die zijn niet zo relevant. Relevant is: ik ben begonnen.

Als onderdeel van de training is het de bedoeling dat je dagelijks een meditatie-oefening doet. 't Is er eentje die ik al kende en al vaker gedaan heb, dus hoe moeilijk kan het zijn, niet? Nou, dus best moeilijk. Uiteindelijk heeft het me vandaag drie, ja DRIE, pogingen gekost voor ik mijzelf eindelijk toestond om mijzelf dat rustmomentje (want dat is het toch) te gunnen. En dan hebben we het over een rustmomentje van een kwartier. 15 minuten op een hele dag.

Dus loop ik sinds vanochtend flink op mijzelf te mopperen omdat het me niet lukte...... maar omdat ik graag van dat negatieve denkpatroon af wil, probeer ik dat te doen met een 'milde open aandacht' voor mijzelf. Kunt u ze al zien zitten daar boven op mijn schouders? Dat duiveltje en dat engeltje die me van alles influisteren en inmiddels wel 10x met elkaar op de vuist zijn gegaan? Zo lijkt het net een tekenfilm.............. maar dan in mijn hoofd.

2 opmerkingen:

  1. Ik hoop dat je snel leert wat liever voor jezelf te zijn. Want dat mag best hoor!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ik zie het engeltje en het duiveltje zweven. Sgiet het duiveltje maar af! Mamma

    BeantwoordenVerwijderen