maandag 17 oktober 2011

Koude voeten


Als ik moe ben, krijg ik het koud. En dan bedoel ik koud-koud. Pijnlijk koud. Zo koud dat je rillend door het huis loopt. Ook midden in de zomer als het buiten 30 graden is. Eerst moe, dan koud, dan klappertandend met kleren aan in bed. Heel vervelend maar het is nou eenmaal zo.
Zeker als die kou begint bij mijn voeten, en ik niet als een bezetene zorg dat die weer warm worden, kan ik door de rest van mijn dagplanning een grote dikke streep zetten. Inmiddels ben ik er wel aan gewend en heb ik zo mijn slimmigheidjes om te voorkomen dat ik het koud-koud krijg. Laagjes-principes, sjaals om, vesten mee dat soort dingen. De meeste oplossingen zijn zo vanzelfsprekend dat ik er niet meer bij nadenk.

En dat overkwam me dus zaterdag. Met mijn nieuwe groene gympen aan was ik vrolijk in de auto gestapt, sjaal om, vest mee. Niks aan het handje. Op de terugweg merk ik dat ik moe wordt maar hee, ik heb me goed aangekleed, dus geen problemen toch?
Tot ik last van koude voeten kreeg en me realiseerde dat ik inderdaad over iets niet had nagedacht. Wollen zooltjes. Zo'n simpel slimmigheidje wat normaal gesproken helpt om mijn voetjes boven het kritieke koelpunt te houden. Wollen zooltjes die ik dus nog niet in mijn nieuwe schoenen had gestopt en die wel standaard in de ouden zaten.
Eenmaal thuisgekomen kon ik linea recta door naar bed. Maar gelukkig wel in de wetenschap dat dit me niet nog een keer gaat overkomen. Want terwijl ik mijn bedje inkroop, was de Echtgenerd al onderweg naar de winkel om nieuwe te halen.

2 opmerkingen: