Giebelend zitten wij met zijn tweeën achter in de klas. Na een terechtwijzende opmerking van de docent, kijken wij elkaar geschrokken aan. Om aan het einde bedremmeld onze excuses aan te bieden voor het verstoren van de les. Leek het toch net even of ik weer 16 was en niet beter wist.
Vol spanning kijken we elkaar aan. Dan nog snel schichtig achterom. Ja, de kust is veilig, hij ziet ons niet. Snel rennen we de winkel uit, recht in de armen van een agent. “Pas op,” roept mijn zoontje; “de beer komt eraan!” Wij rennen lachend verder, oom agent verbijsterd achter latend.
Vol spanning kijken we elkaar aan. Dan nog snel schichtig achterom. Ja, de kust is veilig, hij ziet ons niet. Snel rennen we de winkel uit, recht in de armen van een agent. “Pas op,” roept mijn zoontje; “de beer komt eraan!” Wij rennen lachend verder, oom agent verbijsterd achter latend.
Als ik thuiskom, is er een last van mijn schouders gevallen. Dat was voorlopig de laatste keer. En opeens kan ik weer nadenken, heb ik weer overzicht en de rust om te creëren.
“Trut, geef dan ook richting aan,” zit ik te foeteren achter het stuur. “Mamma,” klinkt het monter van de achterbank; “wij zijn van de rijbewijsters, hè? Wij kunnen wel autorijden.” Note to self: In de auto dubbel zo hard op mijn taalgebruik letten.
He, vandaag heel leuke post gehad! Thanks!!! En lekker ook nog.
BeantwoordenVerwijderen