“Succes met sporten!”: roept de Echtgenerd me na als ik 's ochtends de deur uitloop. Een paar uur later loop ik de sportschool binnen, pluk mijn schema uit de bak en neem plaats op het fietsgevaarte voor mijn warming up.Om na de warming up meteen weer de zaal uit te lopen en richting huis te vertrekken. Vandaag kosten die 10 minuten fietsen me net zo veel energie als op een andere dag mijn hele routine van anderhalf uur.
't Is niet de eerste keer dat dit gebeurt en vaak ga ik wel door en maak ik mijn routine wel af. Waarna ik me dan thuis naar m'n bed sleep om me uren later weer te melden in het land der levenden.Waarom? Omdat sporten ervoor zorgt dat mijn fibromyalgie een beetje stabiel blijft en ik dus gemiddeld door de week meer kan doen. Sporten helpt, hoe veel energie het me af en toe ook kost.
Helaas is vandaags planning niet zo flexibel. Ik moet nog het hondje uitlaten. Het Kind heeft spullen nodig voor school en verder deze week heb ik niet de tijd om dit na school met hem te kopen. Ook met het avondeten kan ik geen bochten afsnijden vandaag. Mijn Moeoeoeder en Stiefpapa komen eten en nee, dat hoeft echt geen 3-gangendiner te worden, maar ik vind het wel zo leuk om dan aanspreekbaar te zijn in plaats van als een halve zombie aan tafel te zitten.
Al met al kan/wil ik het me vandaag niet veroorloven om 'Doef' te doen. Als ik wat later de Echtgenerd mail, krijg ik als antwoord: “Heeje, you went!!!” En dat is dan ook wel weer waar. Ik had ook helemaal niet kunnen gaan. Om daarmee die sportschooldrempel weer dat stukje hoger te maken.
Soms is 10 minuten sporten ook genoeg.
Precies, je moet het jezelf niet al te moeilijk maken. Soms is 10 minuten sporten ook genoeg, want je gíng en daar gaat het om. Hoe frustrerend het natuurlijk ook zal zijn dat er niet meer in zit.
BeantwoordenVerwijderen