We zitten nu in week 6 (!) van de verbouwing. Dat die verbouwing volgens de planning maar 3 weken zou duren.......... daar hebben we het niet over. Da's ook niet belangrijk. Wat wel belangrijk is, is dat we nu bezig zijn met het 'zichtwerk'. Bij alles wat er nu wordt aangepakt, zien we ook meteen resultaat. Niet dat het trekken van nieuwe leidingen niet belangrijk was, maar die zitten onder de vloer. Daar ZIE je dus helemaal niets van. Hetzelfde geldt voor de gladde muren. Die zitten verstopt onder tegels, dus..... zien? Ho maar.
Maar nu, nu wordt wordt langzaam duidelijk waarom we hier ook weer aan begonnen waren. De vloeren in de keuken en badkamer zijn onder het karton vandaan gekomen en maken me vrolijk elke keer als ik er over loop.In de keuken moet nog een en ander worden opgehangen en een aantal deurtjes ontbreken nog maar voor het eerst sinds weken heb ik weer eens echt gekookt. Niets hoogdravends, maar wel echt, met kruiden, die ik kon pakken uit de kruidenla. En met meerdere pannen op het fornuis. Het was zelfs zo lang geleden dat we dat gedaan hadden dat Echtgenerd en ik aan het einde van de avond blij stonden te kijken naar de afwas. Met pannen!
Stukje bij beetje wordt het huis weer een thuis en houdt het op een bouwput te zijn. De schoonmaakster is langsgeweest en het ruikt nu ook weer als een thuis. Niet naar boormachines en stof. In onze slaapkamer staat weliswaar nog steeds geen bed, maar het matras ligt er al wel. En het geel op de muren doet wat ik me erbij voorgesteld had: ondanks het gemis van ons bed word ik blij als ik mijn ogen opendoe.
Maar nu, nu wordt wordt langzaam duidelijk waarom we hier ook weer aan begonnen waren. De vloeren in de keuken en badkamer zijn onder het karton vandaan gekomen en maken me vrolijk elke keer als ik er over loop.In de keuken moet nog een en ander worden opgehangen en een aantal deurtjes ontbreken nog maar voor het eerst sinds weken heb ik weer eens echt gekookt. Niets hoogdravends, maar wel echt, met kruiden, die ik kon pakken uit de kruidenla. En met meerdere pannen op het fornuis. Het was zelfs zo lang geleden dat we dat gedaan hadden dat Echtgenerd en ik aan het einde van de avond blij stonden te kijken naar de afwas. Met pannen!
Stukje bij beetje wordt het huis weer een thuis en houdt het op een bouwput te zijn. De schoonmaakster is langsgeweest en het ruikt nu ook weer als een thuis. Niet naar boormachines en stof. In onze slaapkamer staat weliswaar nog steeds geen bed, maar het matras ligt er al wel. En het geel op de muren doet wat ik me erbij voorgesteld had: ondanks het gemis van ons bed word ik blij als ik mijn ogen opendoe.
Er is weer “zicht” aan het einde van de tunnel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten