maandag 1 augustus 2011

't Gaat maar door

Verbouwen.... zucht..... Zat ik een week of wat geleden nog optimistisch ineengedoken in de badkuip, ben ik het nu spuugzat.
Toen de badkuip verdween, mochten we douchen bij de Bovenbuurman. Dank, oh dank, oh buurman. Schoon zijn is zo ontzettend fijn. Toen ook de keuken verdween en we alleen nog een waterslang en wc hadden? Toen? Toen ben ik gevlucht. Zoals elk meisje dan doet; in momenten van hulpeloosheid, ga je naar je Moeoeoeder.

Waar de dag erna ik een heeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeel verdrietig jongetje in mijn armen kon sluiten. Heel verdrietig omdat hij weg moest uit Frankrijk. Frankrijk waar alles fantastisch is en hij heerlijk dagen, weken, in de rivier heeft gespeeld. Dus tranen met tuiten huilend kwam hij aan. Da's best moeilijk, zo'n verdrietig kind terwijl jij dolblij bent hem weer te zien.
Maar gelukkig waren we in ieder geval in een schoon en opgeruimd huis, waar hij even lekker tot rust kon komen.

Ondertussen kluste de Echtgenerd hard, heel hard, verder. Om te zorgen dat wij snel weer naar huis konden. Met hulp van diezelfde buurman. En met hulp van de Stiefpapa, die niet alleen thuis met een invasie zat maar ook nog eens in de auto stapte om te gaan helpen. Dank, oh dank, oh stiefpapa.
Lange dagen maakte de Echtgenerd. Heel lange dagen. Waarin hij megagrote gaten in de badkamermuren moest volstoppen. Schimmel onder het bad wegruimde. De loden waterleidingen hielp vervangen voor een gezondere variant. Waarin tegels vernieuwd werden, net als de gasleiding. De cv werd verplaatst en er flink werd geverfd en gekit.

En na een volle week logeren stapten Kind, hond en ik weer in de auto naar huis. Waar het toch vast wel weer bewoonbaar zou zijn. Toch? Niet dus. Waar we een hele grote puinzooi aantroffen met daartussenin een Echtgenerd die dapper weerstand hield en doorzette.
Waar nog steeds geen douche was en geen keuken. Waar nog steeds het matras in de woonkamer ligt omdat de nieuwe slaapkamer vol staat met nog te plaatsten kastjes en gereedschap. Maar waaruit ik niet gillend ben weggerend.

Inmiddels is de douche er, met hulp van de Bovenbuurman, dank, oh dank, oh buurman. In de badkamer ligt sinds vandaag ook weer een vloer, dank, oh dank, oh stiefpapa. In de keuken begint het er weer beter uit te zien. De apparaten staan weer op hun plek, op een nieuwe vloer – dank, oh stiefpapa, en zijn aangesloten. Er staan kastjes tegen de muur en terwijl ik dit schrijf is de Echtgenerd druk bezig met het keukenblad.

We zijn nog lang niet klaar. Maar gelukkig is het huis wel weer een beetje opgeruimder en een beetje schoner, dank, oh dank, oh moeoeoeder. En langzaam maar beetje komt het vast wel eens klaar.

En het Kind? Die is inmiddels weer geacclimatiseerd en mist Frankrijk nog maar een klein beetje. Hem deert de rotzooi niet en slapen in de woonkamer is helemaal fantastisch.

1 opmerking:

  1. Ze zeggen dat verbouwingen en zo goede relatietests zijn. VOlgens mij komen jullie er aardig doorheen nietwaar? ;-)

    BeantwoordenVerwijderen