vrijdag 5 augustus 2011

Good Boy Laddie!

Een van de eerste dingen die ik deed nadat ik de diagnose fibromyalgie had gekregen was: het aanschaffen van een hond. En niet zo maar een hond, een kruising Border Collie. Of te wel, een hond die flink wat beweging nodig heeft. “Huh?” hoor ik sommige lezers denken. “Is dat wel verstandig, met die vermoeidheidsklachten?”Ja, echt wel. Waarom? Omdat beweging voorkomt dat de klachten erger worden. Hierbij moet ik serieus rekening houden met mijn grenzen die per dag hemelsbreed kunnen verschillen maar door dagelijks te bewegen houd ik mijn conditie op peil. En dat helpt.

I
n die tijd (inmiddels weet ik beter) was de gedachte aan een sportschool iets wat mij deed gruwelen. Echt, serieus, de rillingen liepen over mijn rug. Maar tijdens mijn eerste huwelijk hadden wij 2 honden. Waar ik zo'n paar uur per dag mee op sjouw was. In die tijd had ik relatief weinig pijnklachten. Dus toen ik hoorde dat ik meer moest gaan bewegen, was mijn eerste gedachte: een hond.
Ook als ik pijn heb of moe ben, of het slecht weer is (wat vaak samengaat) moet ik eropuit. Want het hondje heeft toch echt zo'n anderhalf uur beweging per dag nodig om gelukkig te blijven. En doordat ik dat arme dier niet kan laten lijden, ga ik ook echt en beweeg ik dus ook als ik eigenlijk liever als een plumpudding op de bank zou willen blijven hangen. De eerste 10 minuten strompelend maar hoe langer ik loop, hoe soepeler het gaat. Vaak kom ik met meer energie thuis dan waarmee ik de deur uitging.
Een tijdje terug ben ik aan een gehoorzaamheidscursus begonnen. Niet omdat het hondje zo slecht luistert. Integendeel! Maar om hem bezig te houden. Want alleen wandelen is niet genoeg voor deze meneer. Veel mensen met Border Collies doen aan een behendigheidssport maar dan moet je zelf ook mee rennend. En rennen? Nee, dat staat echt op het lijstje “no, can't do.”
Dus een gehoorzaamheidscursus. Het duurde even voor hij de bedoeling doorhad, maar toen het kwartje eenmaal gevallen was ging hij als een speer. Vol enthousiasme doet hij alles voor een beloning. Met glimmende ogen, schuingehouden koppetje en enthousiast wapperende staart.
Hij doet het zelfs zo goed dat wij sinds vandaag, na 3 weken geleden al een groep omhoog gegaan te zijn, niet 1 maar 2 groepen omhoog zijn gezet. Hoezo, braafste hondje van de klas?

2 opmerkingen:

  1. Mooie honden vind ik dit. Maarre: hoe heet ie? Laddie?

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Hij heet Macho. Zo heette hij al toen we hem kregen. Maarreuh, tot nu toe doet hij (gelukkig) zijn naam weinig eer aan.

    BeantwoordenVerwijderen