Terwijl ik in de wachtkamer zit, berekenen de assistente en ik dat Calvin al zeker 3 weken (!) met kap om in een bench zit. Fervent hopen we dat vandaag die kap toch eindelijk af mag en hij weer rond mag lopen.
Want hij is het zat, zat om in dat hok te zitten, zat om zich niet te kunnen wassen en helemaal klaar met het feit dat iedere dag er aan zijn kont gerommeld moet worden. ZAT! ZAT! ZAT!!!! Maar........... helemaal genezen is de wond nog niet, nog een ietsiepietsie stukje dat er z'n tijd voor neemt......
De dierenarts is het helemaal met me eens, hij is het zat en heeft beweging nodig om zijn energie (en frustraties) kwijt te kunnen. Dus spreken we af dat hij overdag als er iemand thuis is zonder kap door het huis mag lopen, zolang hij niet te veel aan de wond gaat likken. Hij blij, zou je denken...
..... eenmaal thuis aangekomen, loopt hij automatisch zijn hok weer in. Met een beetje overredingskracht hem er toch weer uit gekregen en, drie maal raden..... Zal je zien, mag hij eruit en rondlopen....... zit hij nu al ruim een uur verstopt onder de bank..... Niks bewegen, niks genieten van de ruimte en de bewegingsvrijheid....... Van de beperkingen van zijn bench naar de nog kleinere ruimte onder de bank!! Suffe kater!
Tja, poezen ... ;-)
BeantwoordenVerwijderenocharme dat beestje! Het is zeker een beetje gefustreerd :-s Ik hoop dat hij snel weer de oude wordt! Morgen ook naar de dierenarts maar niks ergs, enkel voor spuitjes.
BeantwoordenVerwijderenIk ga nu met mijn pup naar de hondenles, hij krijgt er privéles van iemand die 40j ervaring heeft in het opleiden van allerlei honden zoals politie honden, speurhonden enz... en zegt dat mijn hondje een zeer maar dan zeer koppige hond is, gohgoh dat beloofd!