Arme, arme Calvin

't Begon ergens in november. Gillend van de pijn liep onze kater door het huis. Dolgraag wilde hij plassen, maar dat ging dus niet....... Wij naar de dierenarts, die een verstopping in zijn plasbuis constateerde, een catheter inbracht, hem een paar dagen ter observatie hield en met een speciaal dieet naar huis stuurde. Vanaf dat moment stond Calvin geregistreerd als 'plaskat'.

Met Kerst was het weer foute boel en mochten we weer terug naar de dierenarts en daar ging catheter no. 2. Na een paar dagen was hij weer thuis en leek het erop dat het nu toch wel beter zou gaan....... tot het oudejaarsweekend..... Gillend van de pijn liep hij en, hop, daar gingen wij weer, nu naar de weekendarts en op maandag weer door naar onze eigen. Waar hij voor de zekerheid maar een weekje bleef.

Daarna mocht hij weer naar huis en oh boy, wat had kat no. 2 hem gemist! Net als het hondje, maar die wist toen nog niet wat hem nog allemaal te wachten stond.

Sindsdien heeft hij al 2x blaasontsteking gehad, maar tja..... plaskatten zijn nou eenmaal gevoeliger voor dat soort dingen dan andere katten. Gelukkig knapte hij elke keer weer goed op en bleven de verstoppingen weg. Zo leek het.

Zondagochtend liep hij niet gillend door het huis, maar waren we hem kwijt. Hoe we ook zochten, nergens een Calvin. Ik liep al door de buurt te struinen, want wie weet was hij toch naar buiten geglipt, toen de Echtgenerd een klagelijk geluid uit de kast in de gang hoorde komen. Een kast waarin wij allebei al meerdere keren hadden gekeken. Daar, helemaal weggestopt zat Calvin...... en hop, wij weer naar de weekendarts. Catheter no. 4 inmiddels.

Vanochtend mocht ik hem daar weer ophalen en kon ik gelijk door naar onze eigen dierenarts. Die het toch wel met ons eens was dat dit niet langer kon zo....... met elke keer verstoppingen in zijn plasser. Dat was niet goed voor z'n nieren, niet goed voor zijn welzijn en, even heel harteloos, ook niet goed voor onze portemonnee waar al die bezoekjes een behoorlijke deuk in hebben geslagen.

Dus nu staat er een heel grote bench bij ons in huis, die ik heb geleend van de buurvrouw. Met daarin een heel zielige kater met catheter, die ligt te wachten op de dag dat hij, ergens deze week, weer naar de dierenarts mag. Maar dan voor een operatie waardoor hij geen Calvin maar een Calvina zal worden, maar die er hopelijk voor gaat zorgen dat hij daarna cathetervrij door het leven kan blijven gaan.

Arme, arme Calvin!