Terug van weggeweest

Die kattenpensionmedewerkster uit mijn voorlaatste blogpost van 31 mei, ja, veels te lang geleden dus eigenlijk, sorry daarvoor. 't Liep een beetje uit de hand, was wat hectisch en druk hier. Maar dus, die kattenmedewerkster dus, die sprak profetische woorden. Want de verbouwing liep zo ontzettend uit dat onze poezemonsters daar toch echt tot de 16e juni bleven.

Of eigenlijk, de 15e, want dat was de vrijdag en in het weekend konden ze niet worden opgehaald. Maar ja, dus wel veeeeeel langer dan gepland. Tot die 15e juni hebben wij op 3 verschillende bungalowparken gezeten, omdat elke keer het park waar we zaten zat volgeboekt. Hoezo, het gaat slecht met de economie? Waar het in de laatste 2 parken wel slecht mee ging, was de internetverbinding. Die was in beide gevallen ronduit ruk!

Maar de 15e juni waren we thuis, eindelijk weer thuis, in een huis met een heuse badkamer, en net toilet en geplaveide keukenvloer. Oh, en een nieuw riool, maar tja, dat zie je natuurlijk niet! Wat er ook was de 15e was een hele hoop stof en rommel en stof, en zand en stof en stof.... had ik al gezegd dat er een hoop stof lag?? En dus kon ik de hele dag met hulp van de schoonmaakster (die echt een hele dag bleef) opruimen.

 

Om daarna een dagje verplicht uit te moeten rusten want de 17e moest ik super, mega, veeeeeels te vroeg op. Waarom? Daarom? Nee, niet daarom maar om naar België te rijden waar de (eigenlijk niet meer zo puppy) pup niet 1 maar 2 shows moest lopen. Die ze won! Tenminste, officieel gezien dan, want in de praktijk was ze de enige in haar klasse. Dus de reis was niet voor niets en de dag was ook heel gezellig. Maar zo vermoeiend dat ik tijdens de voetbalwedstrijd 's avonds in slaap viel. 

 

Foto: Ellen van Oosten

Foto: Ellen van Oosten

Foto: Ellen van Oosten

 

Gelukkig had ik de 2 weken daarna de perfecte reden om niet te veel af te kunnen spreken. Ik speelde voor uitlaatservice. En dat kwam goed uit, want na alle stress, schoonmaakakties en hondenliefhebberij waren mijn batterijen leeg. De meute moest zo tussen 11 en 12 uit en dat maakt afspraken maken al snel wat lastig, zeker als je om 3 uur weer op een schoolplein moet staan. 

Zo had ik 2 weken om tot rust te komen, mijn zonden te overdenken, wilde plannen te smeden voor de toekomst en tot minder fijne conclusies te komen als het ging om mijn gewicht. Want op mijn gezondheid had ik de afgelopen tijd een stuk minder gelet en van bewegen was het ook al niet gekomen.

Dus daar heb ik nog een week over lopen miepen, en meer lopen miepen tot ik er echt niet meer onderuit kon en moest bekennen dat dit miepen struisvogelpolitiek was. Niet alleen moest ik niet miepen over mijn te dikke buik maar er wat aan doen, ook moest ik toegeven dat ik daarover liep te miepen om maar vooral niet over dat andere te hoeven nadenken.

Het feit dat het bijna zomervakantie was. Wat op zich niet erg is, maar de eerste 3 weken gaat Het Kind met zijn vader op stap. En da's wel een miepje of 100 waard. Want missen, dat doe ik hem. 

Maar annyhoedel, het miepen, zonden overdenken en uitrusten ben ik inmiddels wel voorbij en bij deze beloof ik plechtig weer wat vaker van mij te laten horen!

Beloofd! Echt waar!