La Lena's Cateringservice

Mijn weird sister heeft een nieuwe baan. Goed nieuws, toch? In deze rare economische tijden. Maar met een nieuwe baan is het altijd wel even wennen. Nieuwe omgeving, nieuwe collega's, nieuwe werkwijze, nieuw, nieuw, nieuw.

Als 'zusje' leef ik natuurlijk mee. Vind ik het heel gaaf voor haar dat ze is aangenomen en had ik de behoefte om op een tastbare manier mijn steentje bij te dragen. Maar, let's face it, behalve iemand veel succes wensen en meeleven kun je niet al te veel doen. Het is haar nieuwe baan en ze heeft echt niet iemand nodig die haar handje vasthoudt tijdens haar eerste werkdag. Zelfs het Kind, met zijn 8 jaar, wil dat niet meer.

Uit een grijs verleden kon ik mij nog herinneren hoe dat was: beginnen bij een nieuwe baan. Spannend, leuk maar ook doodvermoeiend. Zo vermoeiend dat je als je thuiskomt eigenlijk alleen nog maar puf om op de bank te ploffen en daarna weinig anders meer te doen. Laat staan in een keuken te gaan staan om eens uitgebreid voor jezelf te koken.

En <<PLING!!>>> meteen wist ik wat ik wel kon doen om toch een steentje bij te dragen. Met een klein beetje voorwerk en een selectie van invriesbare recepten kookte ik afgelopen weken gewoon wat meer. Gelukkig was ik ook nog zo slim om haar porties vooraf apart te zetten anders had de Echtgenerd ongetwijfeld de pan leeggegeten en had ik opnieuw kunnen beginnen. Hij houdt van eten, die Echtgenerd van mij. Van lekker en veel (heel veel) eten.

De goodies hebben we zaterdag gedropt en na vandaag heeft zusje haar eerste werkweek erop zitten. Wat ze deze week at?

Kip-koriandercurry, zalmtaart, goulash, kip-spinaziecurry en een hartige taart met met geitenkaas en courgette.

Courtesy of: La Lena's Cateringservice. Wie weet dat ik daar ooit toch nog eens serieus mee aan de slag ga. Want koken voor anderen: ik vind het ontzettend leuk.