Net zoals vroeger

De afgelopen tijd was ik er aan gewend geraakt om zodra ik de woonkamer inliep Calvin te zien zitten. Daarin die grote bench. Maar gelukkig mocht hij daar een week of wat geleden weer uit. Voor de zekerheid hadden we dat onding nog maar even laten staan, want stel dat hij nou toch alles zou openlikken.... Maar gelukkig liet hij al snel z'n achterwerk met rust en mocht dus ook die nare plastic kap van zijn kop af. Zo begon meneer met het terugveroveren van zijn domein.

En dat ging niet zonder slag of stoot. Want hij was zijn conditie kwijt en zijn partner in crime was er aan gewend geraakt het rijk alleen te hebben. Veel gekrijs en geblaas. Een gefrustreerde kater die erachter kwam dat hij toch echt niet meer op die kast kon springen gevolgd door nog meer gekrijs terwijl hij zijn frustraties op poezemonster no.2 botvierde. Dagenlang elkaar beloeren en bespringen..... bij voorkeur 's nachts natuurlijk.

Inmiddels is de rust weergekeerd en hoef ik, als ik een van de poezemonsters zoek, alleen maar even naar de slaapkamer van het Kind te lopen. Waar er dan 2 kopjes verstoord opkijken terwijl ze ineengestrengeld op zijn bed liggen te slapen. 

Net zoals voor Calvin's operatie!