Dubbel gevoel

“Die wil ik!”: Roept hij enthousiast. Gedecideerd wijst hij naar voren. “Die daar, op de middelste rij, in het midden.” Helemaal blij is hij, want eindelijk heeft hij ze gevonden. Al zeker 4 winkels zijn we in geweest.

4 grote winkels, vol mensen, afdelingen, roltrappen en nog weer meer etages waar, zo hoopten we, te vinden zou zijn wat wij zochten.

Al ruim een uur zijn we op strooptocht, op zoek naar geschikte kleding en …..... schoenen. Al ruim een uur waarin hij vrolijk meeloopt, helpt meezoeken en zelf ook met leuke suggesties komt. Nog geen woord van gemopper is er over zijn lippen gekomen en daarom durfde ik het aan om toch nog even een stapje verder te gaan. Des te meer omdat ik geen zin had later deze week nog een keer terug te moeten.

Dus daar staan we, ruim een uur later, na een geslaagde en gezellige shopping trip in een verschrikkelijk winkelcentrum voor een paar schoenen.

En ik ben blij dat alles zo goed gelukt is en blij dat mijn achtjarige zoontje zich eindelijk begint te interesseren voor de kleren die ik hem dagelijks aantrek............... maar tegelijkertijd ook weer helemaal niet.

Want allejezus, wat zijn die schoenen lelijk!!