Structuur in een stuurloos bestaan

Weet je wat het voordeel van werkende mensen is? Die hebben automatisch een gestructureerd leven. Gezette tijden waarop ze ergens moeten zijn, vaste momenten waar ze rekening mee moeten houden en die ze dwingen om keuzes te maken in alles wat ze daarnaast nog willen doen. Vaak niet handig als die structuur in de weg zit van wensen, andere activiteiten of prioriteiten maar over het algemeen geeft die structuur houvast.

Als iemand die in de 'luxe positie' zit dat ze niet hoeft te werken, krijg ik nogal eens naar mijn hoofd dat ik 'alle tijd van de wereld' heb en dus makkelijk praten. Maar jammer genoeg is dat niet waar. Want tijd zonder structuur maakt dat je al heel snel van hot naar her aan het rennen bent en veel van die o zo vrij beschikbare tijd verspeelt. En vaak kijk ik terug op een dag en vraag ik me af wat ik die dag in godsnaam heb gedaan waardoor ik nu nog steeds niet toe ben gekomen aan die dingen die ik me had voorgenomen.

Wat me een heel machteloos gevoel geeft, zeker als ik dat vergelijk met die werkende mensen om mij heen die naast hun werk ook nog de tijd weten te vinden voor hun wensen, andere activiteiten en prioriteiten. Hoe doen die dat toch? Vroeg ik me dan nogal eens gefrustreerd af. Wanhopig vaak zelfs, omdat ik zo hard aan het proberen ben ook weer te werken. Hoe moet ik dat voor elkaar breien als het me nu al niet lukt om die paar dingen die ik moet, wil, mag en kan doen voor elkaar te krijgen?

Hoe? Hoe? Hoe? Door structuur. Zucht... Juist dat wat ik met 'al die tijd van de wereld' niet automatisch heb. En structuur en ik? Wij zijn geen 'soul mates' zogezegd. Ik ben meer van de chaos. Iets wat ik al langer wist, maar wat ik slecht uitgelegd kreeg aan de vele 'peuten' die ik afgelopen jaren heb versleten. Vaak konden die niets met mijn vraag om structuur. Dat pastte niet in hun behandelplan, was te simplistisch gedacht of werd als onbeduidend afgedaan. Structuur..... pff.... dat was verspilling van hun kostbare tijd.

Tot ik er eind vorig jaar genoeg van had en mijn poot stijf hield. Ik wilde begeleiding met het leren van structuur aanbrengen in mijn leven. Punt. Ik liet me niet meer afschepen en deze keer had ik het geluk dat ik tegenover een psychologe zat die wel luisterde en verder keek dan de standaardbehandelplannen en een manier vond waarop zij niet haar kostbare tijd hoefde te verspillen maar mij wel dat voor mij zo ontzettend belangrijke helpende handje bood dat ik al zo lang zo ontzettend hard nodig heb.

Dus dit jaar staat voor mij in het teken van het aanleren van structuur en dat vind ik niet makkelijk. Maar weet je wat? Nu komt 'al die tijd van de wereld' toch mooi van pas.....