Slavenarbeid

Woedend staat hij naast me terwijl de tranen over zijn wangen biggelen. Met lange uithalen snikt hij het uit. Want groot onrecht wordt hem aangedaan. Hij kan het niet geloven! Dat dit hem overkomt.

“Dit mag niet!” klinkt het tussen 2 halen door. “Ik ben een kind, dit hoef ik niet te doen! EEN KIND! Hoor je wel, mama! Een kind, geen werker!”

Vertwijfeld kijkt hij naar de vuilniszak in zijn handen.

“Dit is saai, het is oneerlijk! Ik hoef niet te werken! Ik ben een kind, hoor!” Probeert hij nog een keer.

Onverstoord knip ik verder. Wat heb je aan een kind als je hem niet af en toe als slaafje in kunt zetten? Na een kwartier heeft hij zich neergelegd bij zijn wreed slavenlot en is hij opgehouden met snikken. Als een half uurtje later de buurman naar buiten komt met een reep chocolade voor de harde werker begint hij ook de voordelen ervan in te zien.

Van dat verplicht z'n moeder helpen met het knippen van de heg.